بسمه تعالي
شايد شما هم با افرادي برخورد کرده ايد که ضمن بيان خاطرات در صحبتهاي طولاني شان پس از بيان موضوع وقفه اي کوتاه دارند و حاصل سخنان خودرا در جملاتي بازگو مي کنند که پر مغز و حکيمانه است ويا خلاصه و چکيده گفتار آنها مي باشد، اين مفاهيم ممکن است در قالب مثل، کنايه، دعا و نفرين و دشنام باشد که از جامعه اي به جامعه ديگر و از خانواده اي به خانواده ديگر يقينا تفاوت دارد، در جمعيت روستاي کراب هم اين موارد بسيار ديده مي شود که يادگار فرهنگي از نياکان است و ممکن است براي نسلي که از آن محيط به کلان شهرها مهاجرت کرده اند متبادر به ذهن نباشد.
با اعتقاد به اينکه مفاهيم فرهنگي نيز مثل انسانها مي ميرند، بنا داريم در اين قسمت آن مقولات را گر چه شايد شيرين و جذاب نباشد به آيندگان بسپاريم تا بدينوسيله پلي زده باشيم براي ارتباط با نياکان و آيندگان.اينک نمونه از آنان در ذيل بيان مي شود:
لازم به توضيح است که دراين ارتباط از همکاري آقاي علي اکبر کرابي ودخترايشان وهمچنين ساير همولايتي ها که همکاري ميکنند واين اصلاح ها وکلمات را در اختيار سايت قرار ميدهند تشکر گردد .ضمناکپي برداري بدون ذکر منبع ممنوع است .
پَشنَه کوشِش خُسبيه س کنايه از بي حالي
	  

آدَم شيرْ خُوُمْ بُخْارْدَهْ

خوم:خام
بخارده:خورده است
آدميزاد شير خام خورده است.مجازا به اين معني است که هر خطا و اشتباهي ميتواند از انسان سر بزند.
بَرْقْ وِرْديشْتَهْ:هدر رفتن آب از مسيراصلي
بُزى كِه بيخِ شاخِشْ مِخَرَهْ:
اين ضرب المثل به اين معني اشاره دارد که اگر شاخ بعنوان وسيله اي براي دفاع محسوب کنيم وقتي بيخ يا ريشه شاخ بخارد زماني است که فرد خودش مشکل دارد ودرواقع بنوعي با ماليدن شاخ خودش به جايي خودش را تسکين وآرام ميکند وبعبارت ديگر سعي در حرمت شکني دارد .شکلي ديگر از اين ضرب المثل اين است که :بزي که شاخش مخره، نون چاپور موخره( بزي که شاخش مي خارد، نان چوپان را مي خورد): وقتي که آدم به دست خود، خود را گرفتار مي کند
. بُزْ بِه لَنْگِ خادِش ،مشّه بِه لِنْگِ خادِش:
اين استعاره بيشتر به اين معني برميگردد که گناه هرکسي به پاي خودش نوشته ميشه ويا مشابه اين ضرب المثل که هرکسي روتوقبر خودش ميزارن
خَزْ گُربه تا کادُوُسْ