ته گودالهاوخاطرات و چه مردانی که از چهره هایشان نور می بارد با قلبی صاف و ساده،پس از پایان کار روزانه در ته گودال ها افتاب نشین میشدند و به خاطرات همدیگر گوش جان میسپردند .این شال و ‌کله پیچ نیست که بر سر دارند برای سرما ،گرما نیست بلکه حکم تاج دارد .روزگاری همه ی مردم روستا چنین بودند .حجب و حیا تنها برای زنان نیست بلکه این بزرگواران شان و شوکتشان ایجاب میکرده که به احترام دیگران مکلا و معمم در جمع حاضر شوند متاسفانه شال بر سران قریه کم شده .عددشان به تعداد انگشتان دو دست نیست و به چه راحتی فرهنگ مردم دستخوش استحاله و تغییر است .این مکان تکیه گاهی است که چوپان و نجار و ارباب و زارع و دهقان و مالک و کاسب دوره گرد و دهقان در یک ردیف نشسته اند و هیچ یک را بر دیگری برتری نیست .انانکه از این جمع به دیار حق رفته اند خدایشان بیامرزد.