اندر حکایت گرمابه ی کراب 

دانسته شود که دیرینگی کراب به قبل از اسلام مربوط است که اهل محل ،یکجانشین شده و ارتفاعات را با کوچه های باریک و تنگ انتخاب کرده اند و انسجام و تشکل خود را حفظ کرده اند .و اما نیاز به گرمابه سبب شده تا اندیشه ی خویش را بوته عمل بپوشانند.احتمال که سابقه ی حمام‌به دوره ی ایلخانان مغول میرسد که خصوصا غازان خان و خواجه رشید الدین فضل اله شهید و وزیرش در عمارت و آبادانی قلمرو دولتش سعی وافی داشته اند.و اگر نه این باشد،یقینا سابقه تاسیس حمام به دوره ی سربداران بخصوص یحیی کرابی منجر میشود که در احداث قنات حمام و مسجد تلاش می کرده اند .درسال ۴۶-۴۵تغییراتی در حمام قدیمی از جمله هشت دوش و بستن خزینه بر اساس رعایت بهداشت انجام شد،اما در سال ۵۶-۵۵به مدیریت مرحوم حاج محمد علی و حاج محمدرضا سبیل و با معماری حاج علی اصغر گوداسیایی و بنایی اوستا حسین برزویی این مکان با استحکام خاص تاسیس شد که پس از گذار چند پله به داخل رخت کن و صحن حمام وارد شده و با هشت دوش که از قنات مشروب می شد با یک منبع آب و گلخن کامل میشد ، که اگر دستکاری داخل آن انجام نمی شد ،هزاران سال یادگار می ماند و به هیچ وجه تخریب یا شکست در آن وارد نمی شد.
نور کافی بداخل حمام از دوگنبد به درون حمام هدایت میشود .
علی اکبر کرابی